Skaza białkowa u dzieci
Skaza białkowa najczęściej diagnozowana jest w okresie niemowlęcym i wczesnodziecięcym. Wynika to z niedojrzałości układu pokarmowego, który nie potrafi jeszcze w pełni przetwarzać białek mleka krowiego. Objawy mogą pojawić się już w pierwszych tygodniach życia, szczególnie u dzieci karmionych mlekiem modyfikowanym, ale mogą również wystąpić u niemowląt karmionych piersią.
Najczęstsze objawy skazy białkowej u dzieci to:
- suchość, zaczerwienienia i szorstkość skóry, zwłaszcza na twarzy i kończynach,
- wysypka i swędzące plamy,
- kolki, częste ulewania i problemy trawienne,
- nadmierna drażliwość i trudności ze snem,
- przewlekły katar lub sapka.
Objawy te mogą mieć różne nasilenie i nie zawsze pojawiają się jednocześnie. Niektóre dzieci mają wyraźne zmiany skórne, inne cierpią głównie na dolegliwości trawienne. Ich pojawienie się powinno skłonić do obserwacji i konsultacji z lekarzem.
Skaza białkowa u dorosłych
Choć skaza białkowa najczęściej kojarzona jest z niemowlętami i małymi dziećmi, może występować także u dorosłych. Objawy bywają mniej oczywiste niż u dzieci i często są mylone z nietolerancją laktozy, zespołem jelita drażliwego lub innymi schorzeniami skórnymi. U niektórych osób nadwrażliwość na białka mleka krowiego utrzymuje się od dzieciństwa, u innych pojawia się dopiero w wieku dorosłym.
Jak może objawiać się skaza białkowa u dorosłych?
- przewlekłe problemy skórne, takie jak suchość, zaczerwienienia, swędzące plamy,
- nawracające dolegliwości trawienne – wzdęcia, bóle brzucha, biegunki lub zaparcia,
- uczucie zmęczenia, osłabienie organizmu,
- przewlekły katar, zatkany nos lub sporadyczny kaszel,
- podrażnienie błon śluzowych, np. nawracające afty w jamie ustnej.
Nie u wszystkich objawy występują w takim samym nasileniu. U niektórych dominują problemy skórne, u innych trawienne, a czasem skaza białkowa daje nietypowe symptomy, które trudno powiązać z dietą.
Jak odróżnić skazę białkową od nietolerancji laktozy?
Odróżnienie skazy białkowej, czyli alergii na białka mleka krowiego, od nietolerancji laktozy jest kluczowe, ponieważ są to dwa różne schorzenia o odmiennym mechanizmie. CMPA jest reakcją immunologiczną, w której organizm rozpoznaje białka mleka jako zagrożenie i uruchamia odpowiedź odpornościową, co może prowadzić do objawów skórnych (np. wysypka, atopowe zapalenie skóry), trawiennych (biegunki, wymioty, kolki) oraz oddechowych (świszczący oddech, kaszel).
Nietolerancja laktozy wynika natomiast z niedoboru enzymu laktazy, który jest odpowiedzialny za trawienie cukru mlecznego – laktozy. W jej przypadku objawy dotyczą głównie układu pokarmowego, takie jak wzdęcia, bóle brzucha i biegunki, ale nie występują reakcje skórne ani oddechowe. Ponadto w nietolerancji laktozy osoby mogą spożywać mleko bezlaktozowe, podczas gdy w alergii konieczna jest całkowita eliminacja mleka i jego pochodnych. Rozpoznanie różnicy między tymi schorzeniami wymaga dokładnego wywiadu, a w razie wątpliwości pomocne mogą być testy alergiczne oraz próba eliminacji mleka z diety.
Jak diagnozować skazę białkową?
Rozpoznanie skazy białkowej może być trudne, ponieważ jej objawy są niespecyficzne i mogą przypominać inne schorzenia, takie jak nietolerancja laktozy czy choroby dermatologiczne. Nie istnieje jedno badanie, które jednoznacznie potwierdza skazę białkową, dlatego diagnostyka opiera się głównie na obserwacji reakcji organizmu i eliminacji produktów mlecznych.
Podstawowe metody diagnozowania skazy białkowej:
- Wywiad lekarski i analiza objawów – lekarz zbiera informacje o dolegliwościach i ich związku z dietą.
- Dieta eliminacyjna – polega na całkowitym wykluczeniu białek mleka krowiego na kilka tygodni i obserwacji reakcji organizmu. Jeśli objawy ustępują, a po ponownym wprowadzeniu mleka wracają, skaza białkowa jest bardzo prawdopodobna.
- Testy alergiczne – w niektórych przypadkach wykonuje się testy skórne lub badania krwi, ale skaza białkowa nie zawsze daje jednoznaczne wyniki, ponieważ nie jest typową alergią.
- Badania kału – u niemowląt z podejrzeniem skazy białkowej można sprawdzić obecność krwi utajonej w kale, co może wskazywać na stan zapalny jelit.
W praktyce najczęściej stosuje się dietę eliminacyjną, ponieważ pozwala ona najdokładniej ocenić, czy białka mleka są przyczyną objawów. Jeśli eliminacja mleka przynosi poprawę, a jego ponowne wprowadzenie powoduje nawrót dolegliwości, diagnoza jest zwykle potwierdzona.
W przypadku dzieci decyzję o eliminacji mleka i ewentualnym wprowadzeniu preparatów zastępczych powinien podjąć lekarz, aby zapewnić prawidłowy rozwój dziecka i zapobiec niedoborom pokarmowym.