Leczenie niedrożności jelit
Leczenie niedrożności jelit zależy od przyczyny oraz stopnia zaawansowania schorzenia. W przypadku mechanicznej blokady, takiej jak guzy, zrosty czy skręt jelit, często konieczna jest interwencja chirurgiczna.
Zabieg może polegać na usunięciu przeszkody, naprawie uszkodzonego fragmentu jelita lub wyłonieniu stomii, jeśli sytuacja tego wymaga.
Przed operacją istotne jest wyrównanie gospodarki wodno-elektrolitowej pacjenta poprzez podawanie płynów dożylnie i antybiotyków. W niektórych przypadkach wykonuje się też odbarczenie jelit za pomocą zgłębnika nosowo-żołądkowego, co pomaga złagodzić wzdęcia i dyskomfort.
Po operacji szczególną rolę odgrywa dieta. Początkowo zaleca się spożywanie wyłącznie płynów, stopniowo wprowadzając lekkostrawne pokarmy. Należy unikać tłustych, smażonych potraw oraz surowych warzyw i owoców, które mogą być trudne do strawienia.
W diecie warto uwzględnić gotowane na parze chude mięso, dojrzałe banany czy delikatne zupy krem. Ważne jest spożywanie małych porcji w regularnych odstępach czasu, co odciąża układ pokarmowy.
Dla pacjentów ze stomią szczególnie istotne jest unikanie produktów mogących zatykać jej ujście, takich jak surowa kapusta, nasiona czy pestki. Odpowiednie odżywianie wspiera proces rekonwalescencji i pomaga zapobiec nawrotom niedrożności.
Badania nad niedrożnością jelit
Częstość występowania niedrożności jelit w różnych populacjach oraz jej rodzaje, były wielokrotnie analizowane w różnych opracowaniach naukowych. W przeglądzie opisującym statystyki zachorowalności na niedrożność jelitową w ujęciu globalnym można przeczytać, że częstość występowania i rozpowszechnienie tej choroby znacznie wzrosły od 1990 do 2019 roku. Obciążenie chorobą różniło się znacząco w zależności od wieku, płci, kraju i regionu. Osoby w średnim wieku i starsze powyżej 50. roku życia były narażone na wysokie ryzyko zachorowania. Statystycznie zapadalność na niedrożność jelit wzrosła odpowiednio o 56,91% i 86,67% od 1990 do 2019 roku. Badacze na podstawie danych doszli do wniosku, że osoby starsze mają wyższe ryzyko zachorowalności i umieralności na niedrożność jelitową. Zapadalność i ryzyko zgonu były zdecydowanie wyższe w grupie badanych urodzonych wcześniej (wcześniaki) i były niższe w kohorcie urodzonych później. Ponadto badacze odkryli, że obciążenie niedrożnością jelitową było wyższe u mężczyzn niż u kobiet w całym okresie badania. Istnieją ogromne dysproporcje w obciążeniu i występowaniem chorobą w ujęciu globalnym między różnymi krajami [1].
Z kolei autorzy przeglądu z 2021 roku opublikowali w nim analizę pacjentów z niedrożnością jelitową przyjętych na Oddział Chirurgii Ogólnej do szpitala Sree Balaji Medical College & Hospital w Chennai w Indiach. Badacze wzięli pod uwagę częstości występowania schodzenia w różnych grupach wiekowych, względem płci, a także stopnia zaawansowania i rodzaju objawów. Badanie trwało do marca 2017 roku do września 2018 roku i dotyczyło grupy 50 ochotników przyjętych do szpitala w okresie badania wyłonionych z grupy 120 pacjentów z tych schorzeniem. Autorzy określili niedrożność jelit jako jedno z najczęstszych problemów wewnątrzbrzusznych, z jakimi borykają się chirurdzy ogólni. Według statystyk szpitalnych stanowiły one od 12% do 16% przyjęć chirurgicznych z powodu ostrych dolegliwości brzusznych. W okresie badania osoby z niedrożnością jelitową stanowiły 14,53% wszystkich interwencji chirurgicznych. Najczęstszą ich przyczyną u dorosłych była przepuklina niedrożna (42%), a następnie zrosty pooperacyjne (30%) [2].
